Korzyści z dogoterapii – wsparcie w terapii dzieci z różnymi potrzebami.

Korzyści z dogoterapii – wsparcie w terapii dzieci z różnymi potrzebami

Dogoterapia (inaczej kynoterapia) to forma terapii wspomagającej, która wykorzystuje obecność wyszkolonych psów w pracy z osobami z różnymi trudnościami i niepełnosprawnościami. Zwierzęta te, dzięki swojej empatycznej naturze i gotowości do interakcji, stają się skutecznym narzędziem terapeutycznym. Poniżej przedstawiam konkretne przypadki dzieci, dla których dogoterapia przynosi szczególne korzyści.

1. Dzieci z autyzmem

Dzieci ze spektrum autyzmu często zmagają się z trudnościami w komunikacji, wyrażaniu emocji oraz interakcjach społecznych. Obecność psa w procesie terapii może działać uspokajająco i motywująco. Przykładem jest przypadek chłopca z autyzmem, który początkowo unikał kontaktu z otoczeniem. Dzięki regularnym sesjom dogoterapii, chłopiec zaczął nawiązywać relację z psem, co stopniowo przełożyło się na większą otwartość wobec ludzi. Pies działał jako „pomost” w relacjach z terapeutą i rodziną, ułatwiając dziecku wyrażanie emocji.

2. ADHD i problemy z koncentracją

Dogoterapia może także wspierać dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD), które zmagają się z problemami z koncentracją, impulsywnością oraz nadmiarem energii. Regularny kontakt z psem może pomóc w nauce skupienia uwagi i rozwijaniu samokontroli. Przykładowo, podczas treningu psa, dziecko z ADHD musi wykazać się cierpliwością i zdolnością do przestrzegania określonych instrukcji, co sprzyja rozwijaniu umiejętności samodyscypliny.

3. Dzieci wysoko wrażliwe

Dzieci z wysoką wrażliwością emocjonalną często potrzebują wsparcia w radzeniu sobie z intensywnymi emocjami oraz nadmierną stymulacją ze strony otoczenia. Pies może tu pełnić rolę stabilizatora emocjonalnego, dając dziecku poczucie bezpieczeństwa i wsparcia. Delikatny kontakt fizyczny, głaskanie czy przytulanie psa, pomaga w redukcji napięcia i łagodzi reakcje na bodźce stresogenne. W przypadku jednej dziewczynki z wysoką wrażliwością, sesje dogoterapii przyniosły znaczną poprawę w radzeniu sobie z lękami oraz uczuciem przytłoczenia.

4. Problemy sensoryczne

Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej często mają trudności w przetwarzaniu bodźców zmysłowych. Pies terapeutyczny może pomóc im w oswajaniu bodźców oraz w stopniowym zwiększaniu tolerancji na różnorodne doznania dotykowe, dźwiękowe czy wzrokowe. Na przykład chłopiec z problemami sensorycznymi początkowo unikał dotyku, ale dzięki regularnym sesjom z psem, stopniowo zaczął akceptować i cieszyć się interakcjami dotykowymi, co przełożyło się także na inne aspekty życia codziennego.

5. Mutyzm wybiórczy

Mutyzm wybiórczy to zaburzenie, w którym dziecko ma trudności z mówieniem w określonych sytuacjach, mimo że w innych warunkach potrafi komunikować się werbalnie. Obecność psa może stworzyć dla dziecka atmosferę zaufania i bezpieczeństwa, co sprzyja pokonywaniu lęku przed mówieniem. Dziecko, które nie chciało mówić w obecności obcych, zaczęło komunikować się z psem za pomocą prostych poleceń, co otworzyło drzwi do dalszej pracy nad mową w relacji z terapeutą i innymi osobami.

6. Problemy neurologiczne

Dogoterapia może także wspierać dzieci z problemami neurologicznymi, takimi jak porażenie mózgowe, padaczka czy inne schorzenia układu nerwowego. Kontakt z psem pomaga w poprawie motoryki oraz koordynacji ruchowej. Przykładem może być chłopiec z mózgowym porażeniem dziecięcym, który podczas terapii z psem zaczął wykonywać ćwiczenia związane z utrzymywaniem równowagi oraz koordynacją ruchów, co miało pozytywny wpływ na jego ogólny rozwój fizyczny.

7. Niepełnosprawność fizyczna

Dla dzieci z niepełnosprawnością fizyczną, np. z trudnościami w poruszaniu się, pies może pełnić rolę nie tylko towarzysza, ale także pomocnika. Dziecko może uczyć się współpracy z psem, np. w podawaniu przedmiotów czy towarzyszeniu podczas spacerów, co wzmacnia jego niezależność oraz pewność siebie. Dogoterapia w tym kontekście nie tylko wpływa na poprawę motoryki, ale również na rozwój społeczny i emocjonalny.

8. Wsparcie emocjonalne

Dzieci z trudnościami emocjonalnymi, takimi jak lęki, depresja czy stres, odnajdują w psie wsparcie, które jest wolne od oceny i oczekiwań. Pies terapeutyczny daje dziecku poczucie akceptacji i bezwarunkowej miłości, co ma ogromne znaczenie w procesie budowania zdrowej samooceny i radzenia sobie z emocjami. Przykładem może być przypadek dziewczynki cierpiącej na lęki separacyjne, która dzięki regularnym spotkaniom z psem, stopniowo uczyła się radzić sobie z uczuciem strachu oraz odzyskiwać kontrolę nad swoim życiem emocjonalnym.

9. Trening umiejętności społecznych

W pracy z dziećmi z trudnościami w relacjach społecznych, takich jak autyzm, ADHD czy inne zaburzenia, pies pełni funkcję „katalizatora” interakcji społecznych. Dzieci uczą się poprzez zabawę z psem, jak nawiązywać kontakt, współpracować, przestrzegać zasad oraz wyrażać emocje. Przykładowo, w grupowych zajęciach dogoterapii, dzieci są zachęcane do wspólnej pracy z psem, co pomaga im w budowaniu umiejętności komunikacyjnych i relacyjnych w bezpiecznym i przyjaznym środowisku.

Podsumowanie

Dogoterapia to skuteczna forma wsparcia w pracy z dziećmi z różnorodnymi wyzwaniami, od autyzmu, przez problemy sensoryczne, po niepełnosprawności fizyczne. Pies terapeutyczny działa na wielu poziomach: emocjonalnym, fizycznym i społecznym, pomagając dziecku rozwijać umiejętności i pokonywać trudności w bezpiecznej i pełnej akceptacji atmosferze. Zaletą tej formy terapii jest nie tylko możliwość budowania relacji z psem, ale także poprawa jakości życia dziecka w różnych jego aspektach.